Over de moeilijke quaestie, op welke manier men gummi-artikelen moet bewaren, vertelt het Tijdschrift voor Ziekenverpleging:
„Vroeger gebruikte men voor de bewaring van gummi-artikelen trommels of kasten met doorboorde onderlagen en een schotel water, petroleum of benzine. Maar desondanks vond men dikwijls de gummi-artikelen bedorven, hard geworden, gebarsten of verweekt door de benzoldampen. Dit kwam daardoor, omdat deze methode wel goed kan zijn voor sommige gummi-artikelen, maar niet voor alle. Niet alle gummi-artikelen worden van eenzelfde soort gummi-deeg gemaakt en voor sommige is daarom deze bewaringsmethode hoogst verderfelijk. Daar men de inwendige samenstelling niet kent en van buiten niet kan zien, of deze methode goed of juist verkeerd zal werken, dient men ze dus te verlaten en te zoeken naar een, die te allen tijde goed is.
Een altijd goede methode is de volgende:
Berg de goederen op in een luchtige kast, die van binnen donker is en waarin een constante, min of meer vochtige temperatuur heerscht van pl.m. 4 graden Celcius boven nul.
De kast moet geventileerd worden. Is zij dus verdeeld in afdeelingen, dan moeten de tusschenschotten ventilatie-reten of gaten hebben. De voordeuren of de zijwanden rechts en links moeten eveneens zoodanige ventilatie-ruimten hebben, dat daardoor wel de lucht, maar geen licht of ongedierte (muizen, torren, enz.) kunnen passeeren. Men brenge dus van onderen en van boven schuine ventilatiereten aan, door muskietengaas afgesloten.
Deze kasten worden, met het oog op de vereischte temperatuur en den vochtigheidsgraad, het gemakkelijkst aangebracht in goede, betrekkelijkerwijze droge en vooral niet muffe kelders.
De goederen moeten los en ruim liggen, niet te veel boven elkaar. Slangen bij voorkeur over sectoren-slangdragers. Men mag de goederen niet dubbel vouwen.
Me drie maanden zie men de kast na, legge alles er uit en er weer in. Het is daarbij aan te bevelen, de handen in te wrijven met een paar druppels glycerine en met de aldus geprepareerde handen de goederen af te wrijven.
Hospitaaldoek moet om stokken gerold bewaard worden. Alle drie maanden rolt men ze af, maakt den stok schoon en rolt 't doek er weer voorzichtig en stijf om, zoodat er geen plooien in ontstaan. Het is het gemakkelijkst, een dubbel stel stokken te hebben en de stokken driemaandelijks af te boenen en op zolder te drogen. Men heeft dan dadelijk droge stokken bij de hand bij de eerstvolgende wisseling. Hospitaaldoek, dat vlekkerig blijkt te zijn, wordt aan beide zijden met lauw zeepsop afgewasschen en gedroogd. Dit drogen geschiede niet in de zon en niet bij een kachel of ander verwarmingstoestel, maar in een droge schuur of onder een beschaduwd afdak. Eerst als ’t doek goed droog is, mag 't weer opgerold worden.”
Wie gummi-artikelen op de juiste wijze behandelt, kan er jarenlang mee toe.
Hard geworden gummi
is soms weer zacht en soepel te krijgen, door het langzaam en voorzichtig te verwarmen. Men kan dit doen door het voorwerp op een afstand van pl.m. HA meter van electrische of andere kachels te leggen. Of, zoo daar de warmte nog te fel mocht zijn, het achter de kachel een plaatsje te geven. Het voorwerp of kleedingstuk mag, zoolang het nog hard is, volstrekt niet uit de plooien worden gehaald, daar het anders af zou breken. Hiermede dient men te wachten, tot het de gewenschte soepelheid heeft teruggekregen.
