Het Fransche git is het mooiste en soliedste en wordt op de manier van edelsteenen geslepen. Het Duitsche, dat óók glimmend is, wordt gegoten.
Engelsch git daarentegen is uit zichzelf min of meer dof. Git, dat zijn glans heeft verloren, is bedekt met een aanslag, soms ontstaan door voortdurende aanraking met de huid, in andere gevallen doordat zich een laagje stof op het git heeft vastgezet. Deze aanslag, die oorzaak is, dat de oorspronkelijke glans verloren ging, kan verwijderd worden met de hulp van spiritus of eau de Cologne. Waar het grootere voorwerpen betreft, zooals kammen, broches of armbanden, is deze reinigingskuur heel gemakkelijk uit te voeren met een lapje, gedrenkt in een dezer vloeistoffen. Beter nog is het, een zacht borsteltje te nemen, om daarmee ook de kleinste hoekjes en gaatjes te bereiken.Een beetje anders wordt het geval, als er sprake is van een met gitjes bewerkte japon. In dat geval moet natuurlijk voorzichtiger worden te werk gegaan en doet men beter geen spiritus, maar zuivere eau de Cologne te nemen, waarin men een zeemen lapje doopt, om daarmee de gitgarneering schoon en glanzend te wrijven.
Bij het reinigen van broches of kammen behoeft men niet bang te zijn, dat het git loslaat. Spiritus noch eau de Cologne tasten de stof aan, waarmee het git op de metalen onderlaag is bevestigd.
Dof geworden git kan men soms weer glimmend krijgen door het te bewerken met een fijn borsteltje, gedoopt in glycerine. Een oud middel om doffe gitkralen weer glanzend te maken, is, de kralen eenige uren in peper te leggen.
