Als ik denk aan een drifter, heb ik Clint Eastwood voor ogen, die een stoffig stadje binnensjokt, een eenzame figuur in een lange vale jas met een omineuze muziek op de achtergrond. Van zwanendrifters had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord, tot Een Vandaag er deze week aandacht aan besteedde.
Zwanendriften is het houden van zwanen, als werkwoord, en zwanendrift is dan het bijbehorende zelfstandige naamwoord. Niet te verwarren met kippendrift, dat is heel iets anders. Het zijn al stokoude woorden. Het zwanendriften was oorspronkelijk een voorrecht van edelen en vooraanstaanden, want zwanen zijn edele vogels, in tegenstelling tot bijvoorbeeld ganzen.
Maar tegenwoordig mogen ook gewone hufters zwanen driften, en dat gaat soms gepaard met nodeloze wreedheid. De beesten worden doorverkocht naar Dubai of Singapore, waar men graag vijvers voorziet van deze edele waterversierders. Helaas vliegt er weleens eentje weg, en dan wordt er gebeld met een zwanendrifter uit de Hollandse polder. Heb je nog wat zwanen? Die rijdt met een stok naar een vaart, sleurt een aantal zwanen uit het water, en smijt ze halfdood in de achterbak.
Dit mag allemaal niet, en de minister heeft beloofd het nog eens te zullen gaan verbieden bij wet, maar ja, die handhaving, hè? We moeten misschien maar weer eens wat veldwachters gaan aanstellen.
