Soms valt het nog niet mee om de betekenis van een woord aan te geven. Neem nou het woord van deze week, aangetroffen in de filmsectie van de Philadelphia Citypaper (November 10, 2005, p 42): "The performances are sharp, but the plots lean toward the Life-timey."
Eerst dacht ik dat het woord iets te maken had met de Time-Life boekenseries, u kent ze wel, die boeken met veel foto's en weinig tekst, waar u zich op kunt abonneren om vervolgens elke maand iets te ontvangen over verdwenen beschavingen, de Tweede Wereldoorlog, of de Wonderen der Natuur. In Nederland had je vroeger Lekturama met een vergelijkbare missie. Maar nee, er staat toch echt Life-timey, niet Time-lifey. De moderne lexicograaf heeft gelukkig de beschikking over Google, en tot mijn verrassing vond ik al dadelijk 138 vindplaatsen van dit woord.
Vrij snel werd duidelijk dat het woord een licht negatieve lading heeft. Dat werd al gesuggereerd door het woordje but in het bovenstaande citaat, maar ook door diverse plekken waar het onmiddellijk wordt voorafgegaan door het veelzeggende bijwoord too. Andere vindplaatsen wezen op een verband met het televisienetwerk Lifetime, dat veel zelfgemaakte en al dan niet waargebeurde films uitzendt in het genre waarvoor het Duits de onvolprezen term Problemfilm heeft uitgevonden: tieners die uit de band springen en de wanhopige ouders die dat allemaal moeten meemaken; lieve vrouwen met vreselijke schoonmoeders; dappere moeders van kinderen met een levensbedreigende ziekte, etc. Voor zover ik weet is Lifetime vooralsnog het enige televisiekanaal dat een adjectief heeft opgeleverd.
Lifetimey lijkt me een waardige tegenhanger voor het Nederlandse vertrossing.
