De regeringspartijen kunnen zich heus echt waar niets herinneren van een nota over de voor- en nadelen van de afschaf van de dividendbelasting. De oppositie dringt aan op het bekendmaken van de stukken die bij de kabinetsformatie hebben geleid tot de genereuze 1,4 miljard voor (veelal buitenlandse) aandeelhouders.
Maar de regeringspartijen weten officieel van niets. Net als bij de bonnetjesaffaire rond Fred Teeven komt ook hier ooit de waarheid boven tafel, dus al dat liegen en draaien heeft geen zin. Meredith Greer schrijft in HP/De Tijd dat het vertrouwen in de politiek gebaat zou zijn bij waarheidslievende politici. Een oxymoron.
De term dividenddementie die ze daarbij gebruikt is overigens wel bijzonder: dementeren betekende oorspronkelijk ontkennen, loochenen, en pas later ook lijden aan geheugenstoornissen en geestelijke aftakeling. Beide betekenissen zijn hier toepasselijk. De regering zegt: (A) er was geen nota, en (B) als er wel een nota was, zijn we dat vergeten. We hebben paarse kabinetten gehad, en gedoogkabinetten, nu dus een alzheimerkabinet. [met dank aan Ton van der Wouden]
