Pooiers en prostituees zijn zo oud als de mensheid. Toch is er een soort maatschappelijke paniek over het verschijnsel loverboys. Er zijn drie redenen die de paniek verklaren (Bovenkerk, 2006).
- Huidige loverboys zijn brutaler dan in het verleden. Zij palmen de meisjes in, óók in de kleine gemeenten. Het gebeurt soms onder de ogen van ouders, vrienden en leraren.
- In het verleden waren prostituees (en pooiers) vooral afkomstig uit de lagere sociale klassen. De slachtoffers van loverboys komen echter uit álle sociale klassen. Het roept bij gegoede burgers de angst op dat het slachtoffer ook ‘onze eigen dochter’ kan zijn.
- De meerderheid van de loverboys is allochtoon, vooral van de Marokkaanse en Antilliaanse afkomst. Ook dat vergroot de paniek. Sociologisch gezien is het overigens ‘logisch’ dat een beroep dat altijd bij de onderklasse heeft gehoord nu allochtoon ingevuld wordt.
Hoe gaan deze pooiers (loverboy is een te mooie geromantiseerde naam) te werk? De jongen begint met ‘grooming’: hij maakt indruk op het meisje, bijvoorbeeld met een mooie auto. Daarna volgt de inlijving. Hij belooft haar een mooie toekomst en geeft dure cadeaus. Dan zorgt de jongen ervoor dat haar banden met thuis en met vrienden worden losgeweekt. Ouders, vrienden en de politie worden steeds meer tot vijanden gemaakt. Haar isolement groeit. De jongen laat haar vervolgens een keer met vrienden slapen, zogenaamd om zijn schulden af te lossen. Langzaam gaat het meisje zo de fase van seksuele exploitatie in. Soms worden er video opnames gemaakt om haar te kunnen te chanteren. De binding met het meisje tijdens de periode van exploitatie is een afwisseling van gewelddadige bedreiging en romantiek.
