Theodosius I Magnus

betekenis & definitie

Theodosius I Magnus - (eig. Flavius Theodosius) Oostromeins keizer (379-392 n.C.), daarna keizer van het gehele Rijk (392-395 n.C.). Hij werd geboren in 346 te Cauca in Spanje als zoon van de veldheer Theodosius Flavius. In 379 werd hij door keizer Gratianus als medekeizer voor het Oosten aangenomen. Toen in 383 Gratianus door Maximus gedood werd, erkende Theodosius deze als keizer van het Westen op voorwaarde dat aan Valentinianus II, halfbroer van Gratianus, Italië en Africa gelaten zouden worden. Toen Maximus in 388 n.C. deze voorwaardelijke overeenkomst dreigde te niet te doen, werd hij door Theo- dosius verslagen en werd Valentinia- nus II als keizer van het gehele Westen aangesteld. Theodosius I ging in zijn residentie Thessalonica tot het christendom over. Toen Valentinianus II door Arbogastes, de veldheer van Theodosius, in 392 vermoord werd en op de troon vervangen door Eugenius, liet Theodosius zijn veldheren Stilicho en Gaenas tegen Eugenius en Arbogastes oprukken en deze laatsten werden verslagen bij Aquileia in 394 n.C., waardoor Theodosius alleenheerser in het gehele Rijk werd. Het jaar daarop stierf Theodosius te Milaan, waarna met de opvolging van zijn beide zonen, Honorius en Arcadius, de rijkseenheid voorgoed verbroken was. Oost en West gingen sedertdien eigen wegen.