Satura - Satire. In de Romeinse literatuur was de satura een gedicht of prozastuk in losse gespreksvorm over allerlei onderwerpen zonder strenge, afgebakende lijn, soms wel een combinatie van vers en proza. Voor de oorsprong van het woord, die zelfs in de oudheid niet vaststond, zijn meerdere verklaringen gegeven. De meest aanvaarde is de afleiding van satura lanx, een schotel gevuld met allerlei vruchten, zodat de benaming de betekenis ‘gemengde gedichten’ zou hebben.
Oorspronkelijk zou een satura een eenvoudig drama geweest zijn, wat verder geëvolueerd dan de fescennini versus. De satura heeft bijgedragen tot de ontwikkeling van de Romeinse klucht of komedie, en zelf ontwikkelde zij zich tot een eigen genre in de Romeinse letteren, een bijtend of luchtig commentaar op het maatschappelijk leven, literaire publikaties enz. De schepper van het genre was Lucilius; ook Horatius publiceerde er om met een lach de waarheid te zeggen. De satura werd een schimpgedicht bij Iuvenalis en Persius. De humor was hun vreemd.
