Plinius Secundus, Gaius - (Plinius de Oudere) Romeins schrijver (23-79 n.C.). Plinius werd geboren te Comum en stierf in Pompeii bij de uitbarsting van de Vesuvius in 79 n.C. Hij was een bekwaam officier, keizerlijk procurator in Germanië, Gallië en Afrika, tenslotte ook vlootcommandant in Misenium, vertrouweling van keizer Vespasianus.
Intussen ontwikkelde hij een grote literaire bedrijvigheid en legde hij zich toe op de studie. Dit bracht hem o.a. in Pompeii, waar hij de Vesuvius als natuurverschijnsel wilde bestuderen. Hij werd een slachtoffer van de uitbarsting. Hij was een zeer belezen man, die bij het lezen van belangrijke werken aantekeningen maakte, waarmee hij grote werken samenstelde op het gebied van het krijgswezen, de geschiedenis, de grammatica, de retorica en de natuurwetenschappen.
Bewaard gebleven is zijn Naturalis Historia, een echte encyclopedie in 37 boeken, zonder veel kritische zin samengesteld en onderwerpen omvattend als de filosofische theorieën over het ontstaan van de kosmos (wereld, goden en mensen), de geneeskunde, wereldbeschrijving en kunstgeschiedenis. Alleen deze boeken zijn bewaard gebleven van de 102 die het volledige werk omvatte.
Deze Naturalis Historia blijft een van de voornaamste werken, die ons in staat stellen enig idee te vormen over de oude kunst en de geografie.
Zijn verloren gegane werk Bella Germanica over de oorlogen van de Romeinen in Germanië, was de belangrijkste bron voor de Germania van Tacitus.
