spelvorm waarbij het resultaat van een hole, net als het resultaat van de hele ronde, afhankelijk wordt gesteld van de handicap van de speler; de stablefordtelling per hole: bij 1 slag boven netto par krijgt de speler 1 punt, bij netto par 2 punten, bij een slag onder netto par 3 punten, bij 2 slagen onder netto par 4 punten, enz.
• Het prettige van deze spelvorm is dat een speler zijn score op een bepaalde hole volledig kan verknoeien - hij krijgt dan nul punten- zonder dat dit zijn eindscore om zeep helpt. (SPEEK)
• Daarom is 'stableford’ook gebruikt als inputscore voor het EGA-handicapsysteem. Extreem slechte scores worden afgevlakt, ie. 'strike control’. (SOEIK)
• Wanneer een speler te veel slagen maakt, verdient hij geen punten en hoeft hij niet uit te holen. (COLLJ)
Herkomst: genoemd naar de Engelsman Dr. Frank Earney Gorton Stableford (1870 1959), die dit systeem in 1931 bedacht, nadat hij 1898 al eens met een puntensysteem had geëxperimenteerd; de eerste stablefordwedstrijd werd gespeeld op 16 mei 1932 op de Wallasey Golf Club, iets ten zuiden gelegen van Liverpool.
→ stablefordwedstrijd, stablefordtelling
