Dies acht men hem voor wijs, die vinger op de mond leit;
O, kon ik ook die konst! maar wat op 's harten grond leit, Dat welt me naar de keel: ik word te stijf geparst, En 't werkt als nieuwe wijn, die tot de spon uitbarst. VONDEL, Roskam, vers 62.
Gewoonlijk citeert men alleen:
Wat op ’s harten grond leit, dat welt me naar de keel.
