Zoo gij gezwegen hadt, zou men u voor een wijze zijn blijven houden (zoudt gij uw onkunde niet verraden hebben).
Deze spreuk is (met verandering van zin) gevormd naar BOËTIUS, De consolatione philosophiae 2, 17. Deze verhaalt daar van iemand, die een ander (welke voor een philosoof wilde doorgaan) met smaadredenen overlaadde, er bij voegende dat hij spoedig genoeg zien zou, of hij werkelijk een philosoof voor zich had, want dat hij in dat geval de beleedigingen geduldig moest verdragen. De ander verdroeg ze werkelijk een tijd lang geduldig, doch bedierf toen zijn spel door zich de hoonende vraag te veroorlooven: Ziet gij nu, dat ik een philosoof ben ?, waarop hij het bijtende antwoord ontving: Intellexeram, si tacuisses, ik zou het gezien hebben, zoo gij gezwegen hadt.
