(Milosj Obrenowitsj), vorst van Servië, geb. 1784 in het Servische dorp Dobrinje, was met zijne broeders (Jowan, geb. 1787, gest. te Neusatz in Jan. 1850; en Jefrem, geb. 1790) veehoeder en knecht, doch onderscheidde zich sedert 1801 als een der dapperste en gelukkigste krijgvoerders der Serviërs onder CzernyGeorge, en kwam in hoog aanzien bij het volk. In 1815 stelde hij zich aan het hoofd van een nieuwen opstand, die eindelijk de stoffelijke onafhankelijkheid van Servië ten gevolge had.
In 1816 werd M. door de Turken feitelijk erkend als opperhoofd der Serviërs, en 6 Nov. 1817 door de Knesen en de hooge geestelijkheid tot erfelijk vorst van Servië gekozen, welke keus 1827 vernieuwd en bevestigd, in 1830 ook door den sultan als wettig erkend werd. In 1839 moest M. ten voordeeie van zijnen zoon Milan afstand van de regeering doen en Servië verlaten. Terwijl hij dus in den vreemde verblijf hield regeerde eerst zijn zoon: M. O. (Milan), geb. 12 Oct. 1819, gest. 8 Juli 1839, sedert 13 Juni 1839, en vervolgens diens jongere broeder M. (prins Michaêl), geb. 16 Sept. 1825, tot ook deze in 1842 de plaats moest ruimen voor prins Alexander Kara Georgewitsj, den zoon van Czerny-George. In 1858 (23 Dec.) echter werd de grijze M. weder tot vorst van Servië gekozen; doch hij stierf reeds 26 Sept. 1860, waarop zijn zoon Michael opnieuw den troon beklom.
