een der hoofd bewerkers van den Belgischen opstand (Sept. 1830), geb. te Brugge 26 April 1786. Eerst tot gevangenis veroordeeld wegens verzet tegen den koning en de ministers, kwam hij uit den kerker als een martelaar der staatkunde, stichtte de zoogenaamde Unie der Katholieken en Liberalen, en werd in April 1830 wegens hoog verraad tot 8 jaren ballingschap veroordeeld.
Na de Septemberdagen deed hij als in triomf zijne intrede te Brussel, werd lid van het voorloopig bewind, geraakte echter reeds spoedig in onmin met zijne partijgangers, onttrok zich toen aan de staatkunde, en stierf 22 Juli 1859. Als historisch en kerkelijk-geschiedk. schrijver heeft P. veel geleverd; het meest bekende van zijne werken is Histoire philosophique et critique du christianisme et des églises chrétiennes depuis Jésus-Christ jusqu au 19e siècle (8 dln. Parijs 183G—37).
