befaamd demagoog, geb. 28 Oct. 1759 te Arcis-sur-Aube in Champagne, was advokaat te Parijs, toen de fransche omwenteling uitbrak, waarvan hij weldra een der hoofdleiders werd. Door zijne forsche ligchaamsgestalte, zijne stentorstem, zijne krachtige welsprekendheid en zijne hooge begaafdheden des geestes verschafte hij zich al spoedig een grooten invloed op het volk.
Maar vooral als voorzitter van de door hem opgerigte club der Cordeliers had hij gelegenheid zijnen invloed te doen aangroeijen. Na de bestorming van de Bastille werd D. benoemd tot minister van justitie. Op den 2den September, toen de Pruisen de fransche grenzen overgetrokken en in Champagne gevallen waren, nam D. krachtige maatregelen om aan den vijand het hoofd te kunnen bieden; doch de roem, dien hij zich door zijne geestkracht en zijn wijs beleid had kunnen verschaffen, bezoedelde hij door bevel te geven tot de zoogenaamde Septembergruwelen en geheel Frankrijk als het ware te overstroomen met dag aan dag drukker werkende guillotines. Kort daarna trad hij als minister af, om als afgevaardigde voor Parijs zitting te nemen in de Conventie, waar hij een dergenen was, die het meest bijdroegen tot het ter dood veroordeelen van den koning; hij gaf aan de omwenteling eene georganiseerde rigting, vooral ook door de verbeurdverklaring van alle staats- en kerkelijke goederen. Zoodra D. begreep dat hel, om de revolutie te doen zegevieren, niet meer noodig was op den ingeslagen weg van wreedheden en gruwelen voort te gaan, trachtte hij een einde te maken aan het stelselmatige moorden; doch van deze neiging tot gematigdheid trok de op D.’s invloed naijverige Kobespierre partij, om hem in staat van beschuldiging te doen stellen ; door het revolutionair geregtshof ter dood veroordeeld, werd D. 5 April 1794 geschavotteerd.
