Gepubliceerd op 14-06-2022

Hik

betekenis & definitie

Singultus. De hik is een plotselinge krampachtige samentrekking van het middenrif; daardoor ontstaat een snelle, van een eigenaardig geluid vergezelde inademing, die weer plotseling wordt afgebroken door een sluiting der stemspleet. Bij hysterie, hersenvliesontsteking en waterhoofd kan een kwellende H. optreden.

Soms is het verschijnsel zoo hevig, dat zware zenuwstoornissen optreden, en het leven zelfs door uitputting kan worden bedreigd. Bij zwangeren kan een zeer hardnekkige H. optreden, die zelfs gevaar voor een miskraam kan opleveren; bij sommige ziekten is de H. niet zelden het teeken van een naderend einde. In lichte gevallen kan de H. dikwijls worden bedwongen door den adem eenigen tijd in te houden; in zware gevallen zijn soms narcotische en zenuwbedarende middelen noodig.

< >