Stand

betekenis & definitie

s., stân, pl. s t a n n e n; (klasse) stân, stand; de hogere, lagere —, de hegerein, legerein; de hoogste, laagste —, de bopperein, ûnderein; erg aan — hechtend, standich, stannich; (toestand), steat, tastân; tot — brengen, birier(d)e, bireare, biruor(k)je, birongje, biavensearje, bioarderje, klear krije; (stal), stâl.