Koe

betekenis & definitie

s., kou, pl. kij; jonge — die gedurende de tweede winter op stal staat, hok(ke)lingrier (it); — die in het voorjaar moet kalven, opsetter; — die in de zomer, herfst kalft, simmer-, hjerstkealder; — die voor de tweede maal heeft gekalfd, twaddekealskou; — die geregeld door de sloot waadt, sleatsjebaeijer -bruijer, -rider, -siler, -sylder; ziekelijke —, ramplesant; oude —, rykrak (it), krykkrak (it); lastige —, raer, âld merakel (it); de -iën op stal zetten, de kij opsette; persoon die alleen 's winters -iën houdt, of koe van zo iemand, wintermelker; oude -iën uit de sloot halen, fan âldsear ophelje.