Grond

betekenis & definitie

s., groun; (bodem), boaijem, boom, ierde; (aarde), modder, ierde; vaste —, tichte groun; — voelen, groun, boaijem hawwe, krije; tegen de — smijten, tsjin de flakte bruije; op goede -en steunend, grounich; te -e gaan, to lider, nei de groun, nei beppekelder, nei gychem gean, om (’e) hals komme, reitsje; financieel te -e gaan, de plompert yngean, om ’e klink gean.