Trainingssessie waarin de rondetijden wel geregistreerd worden, maar die geen invloed heeft op de startopstelling. Tegenwoordig kent een Grand Prix-weekend drie vrije trainingen.
De vrijdag van een Grand Prix-weekend staat in het teken van de vrije trainingen. Dat zijn er in de regel twee, die jaren anderhalf uur en sinds 2021 een uur lang zijn. De vrije training wordt gebruikt om de auto’s af te stellen en eventueel nieuwe onderdelen te proberen. Een enkele keer zet een team tijdens de vrije training een test- of reserverijder in. Soms is dat om de rijder in kwestie scherp te houden voor een eventuele invalbeurt, maar even vaak is er ook een financieel motief: coureurs die de Formule 1 op basis van alleen hun talent niet halen, kunnen met behulp van een aardig sponsorbedrag en de belofte van een paar optredens in de vrije training toch een tijd aan het lijntje worden gehouden. Zo kan de teamkas weer gespekt worden.
Het serieuze werk wordt gedaan door de vaste coureurs van het team. Veel van het werk draait om de bandenkeuze. Daarom worden tijdens de vrije training veel simulaties gedaan, zowel van de race als van de kwalificatie. In het eerste geval rijden de coureurs veel rondjes achter elkaar om te kijken hoe de banden zich gedragen als de auto volle brandstoftanks heeft en dus zwaarder is. Bij een kwalificatiesimulatie kijken de technici naar het verloop van de bandenslijtage als de auto weinig brandstof aan boord heeft en dus licht is. Ook het uitrekenen van het brandstofverbruik, de strategie voor de race, het functioneren van de boordradio en simpelweg het onder de knie krijgen van het circuit staan tijdens de vrije training op het to-dolijstje.