Uitvinding van Lotus-ontwerper Colin Chapman, die in 1977 de eerste Formule 1-auto bouwde die zijn downforce vrijwel volledig ontleende aan een natuurkundig principe dat gebaseerd is op onderdruk. Later verboden, thans weer in zwang.
Het ontwerp van een Formule 1-auto is voor een groot deel gebaseerd op natuurkundige wetten. Eén daarvan is de wet van Bemoulli. Deze stelt dat de luchtdruk op een plek waar de luchtstroom zich snel beweegt, lager is dan op een plek waar de luchtstroom juist vertraagt. Door je hand uit het raam van een rijdende auto te steken en deze als een vliegtuigvleugel te kantelen, voel je wat dit betekent. Kantel je je hand naar voren, dan wordt de lucht tegen het aldus ontstane vleugelprofiel gedrukt. Daardoor versnelt die lucht en wordt je hand naar beneden gedrukt.
Het levert echter ook luchtweerstand op: je arm zal door de rijwind niet alleen naar beneden, maar ook naar achteren worden gedrukt. Chapman onderving dit door tunnels onder de auto te maken, die door hun vorm de luchtstroom versnelden en daarmee onderdruk creëerden. Dit ground-effect zuigt de auto aan het wegdek, zonder de luchtweerstand te verhogen. Om het effect van een vacuüm onder de auto te verbeteren, sloot Chapman de zijkanten van zijn auto af met kunststofstrips, ‘skirts’ genoemd, waardoor de lucht niet langs de zijkant kon ontsnappen. Een probleem: die skirts gingen weleens stuk, met een plotseling en catastrofaal verlies aan neerwaartse druk tot gevolg. Sinds kort wordt een nieuwe, veiligere versie van het ground-effect weer toegestaan.