De crashtest is een test waarbij alle Formule 1constructeurs hun auto’s moeten laten testen op veiligheid.
Straatauto’s worden uitvoerig aan crashtests onderworpen om ze zo veilig mogelijk te maken, en sinds 1985 geldt dat ook voor Formule 1 -auto’s. Aanvankelijk testte de FIA alleen de neus van de auto’s op stevigheid, maar later werden de tests steeds uitvoeriger. Tegenwoordig wordt een Formule 1-auto op achttien verschillende manieren getest op stevigheid. Zowel de voor-, zij- als achterkant van de auto worden aan crashtests blootgesteld. Deze gebeuren door een chassis - de auto minus de wielen, vleugels en aanverwante zaken - op een slee te monteren en onder verschillende hoeken tegen objecten te laten botsen. De teams moeten jaarlijks hun nieuwe auto bij de FIA aanbieden voor een crashtest.
Als het team met hun nieuwe auto de crashtest doorstaat, is het betreffende chassis niet meer bruikbaar. Het ontwerp wordt echter gehomologeerd, zodat de auto’s die uiteindelijk tijdens de races worden ingezet, identiek moeten zijn aan het geteste eerste exemplaar.
Het gebeurt overigens regelmatig dat een nieuwe auto bij een eerste crashtest wordt afgekeurd. Teams ontwerpen hun auto’s op de limiet en verstevigen liever een afgekeurd ontwerp, dan veiligheidshalve met een auto te komen die te zwaar is.