Loket bij het openbaar ministerie in Amsterdam waar slachtoffers van een misdrijf informatie kunnen krijgen over hun zaak. Het eerste loket werd op 1 december 2000 geopend, maar het woord debuteerde in september, in een advertentie van het openbaar ministerie. Daarin werd een (enthousiaste) medewerker Slachtofferloket gevraagd: ‘Uw functie bestaat uit het verstrekken van informatie aan slachtoffers over de stand van de zaak, het onderzoek in de zaak, de te verwachten procedure, mogelijkheden van voeging in het strafproces, datum van de zitting en de executiefase. Indien er vragen gesteld worden die niet direct uit de geautomatiseerde systemen te beantwoorden zijn of geen nadere informatie wordt verstrekt door het slachtoffer, neemt u contact op met politie of parket en koppelt u dit direct terug naar de betrokkene. Voorts behoort verwijzing naar hulpverlenende instanties tot uw takenpakket.’
Het slachtofferloket – in NRC Handelsblad abusievelijk éénslachtofferloket genoemd – maakt deel uit van een pakket maatregelen van Justitie om meer aandacht aan de slachtoffers van misdrijven te besteden. Hiertoe behoort ook de herstelbemiddeling (een woord uit 1997): bemiddeling door de overheid om slachtoffers en daders ‘nader tot elkaar’ te brengen.
