Tennisracket met een verdikt handvat en een uitsparing die een grotere vrijheid voor de pols toelaat. Woord en racket zijn bedacht door Taco Veldstra, een sportleraar uit Katwijk. Volgens hem kan er met het klapracket twintig procent harder worden geserveerd. En ballen kunnen met meer effect worden geslagen.
Over de herkomst van de naam zei hij op 14 april 2000 tegen de Volkskrant: ‘Je kunt je pols omklappen, op een natuurlijke manier. Je slaat harder en de kans op blessures wordt veel kleiner. Dit racket zal net zo’n impact hebben als de klapschaats.’
Vooralsnog bleek geen enkele racketfabrikant geïnteresseerd, en Nederlandse profs reageerden lacherig, maar dat was bij de klapschaats net zo. Uiteindelijk bleek die schaats niet alleen technisch en commercieel, maar ook taalkundig een succes. Het woord klapschaats, dat is verzonnen door Gerrit Jan van Ingen Schenau, uitvinder van de schaats, kreeg in 1996 algemene bekendheid en is sindsdien in vele talen doorgedrongen: in het Engels als klapskate, in het Duits als Klappschlittschuh en in het Noors als klappskøyte.
