Eind 1996 besloot de gemeenteraad van Leidschendam een nieuwe tunnel onder de rijksweg A4 te verfraaien met een kunstwerk. Voorwaarde was dat het kunstwerk, dat 150.000 gulden mocht kosten, de tunnel ook moest verlichten. De opdracht ging naar ‘audiovisueel kunstenaar’ Hans Muller, die op de proppen kwam met de eerste Nederlandse openbare lichtkrant, dat wil zeggen: een lichtkrant die voor iedereen toegankelijk was.
Aanvankelijk kon je Muller een e-mailtje sturen. Hij zette de tekst dan op de lichtkrant. Vervolgens was de lichtkrant te bereiken via internet. Vandaar dat de kranten het kunstwerk betitelden als internetlichtkrant, een woord dat in 1999 debuteerde.
Dat er in 1999 veel over de internetlichtkrant werd geschreven, komt door het niveau van de aangeleverde teksten. Schuttingwoorden, racistische moppen, vloeken en schunnigheden — er zaten teksten tussen die sommige Leidschendammers zo aanstootgevend vonden dat ze klaagden bij de gemeente. Eerst wilde Muller de teksten zelf wel filteren, toen weer niet, omdat het kunstwerk daardoor z’n openbaarheid zou verliezen. Bovendien vond hij de teksten zelden aanstootgevend.
Daarop wilde de gemeente dat Muller een schuttingwoordenfilter of vieze-woordenfilter zou maken (ook woorden die niet eerder in het Nederlands zijn aangetroffen). Muller was het hier bij nader inzien niet mee eens, zodat beide partijen naar de rechter stapte. Gevolg van dit alles: drie nieuwe woorden, en een internetlichtkrant die niet werkt totdat de rechter uitspraak heeft gedaan.
Vergelijk vloekfilter.
