‘Meer dan 50.000 schapen die al vijf weken vastzitten op een Australisch schip moeten worden afgemaakt om een eind te maken aan hun lijden. Dat vindt de Australische dierenbescherming. De lading schapen was bedoeld voor een Saudische veehandelaar, maar mocht van de Saudische autoriteiten niet het land in [omdat] teveel beesten op het schip bekschurft zouden hebben.’
Dat schreef het Rotterdams Dagblad op 12 september 2003. De dieren hadden volgens sommigen last van een ziekte die in Australië en Nieuw-Zeeland bekendstaat als scabby mouth. Het gaat om een virusziekte die bij schapen blaren op de lippen veroorzaakt. In het Engelse taalgebied is scabby mouth al sinds het begin van de 20ste eeuw bekend. In het Nederlands sprak men al in de 19de eeuw van schapen die leden aan muilschurft, maar de vertaling bekschurft was voor 2003 nergens aangetroffen <ndash> althans niet in de hedendaagse en historische woordenboeken, niet in de doorzochte krantenarchieven en niet in bibliografische zoeksystemen. Ondertussen behandelden de kranten het woord bekschurft alsof het van meet af aan volkomen ingeburgerd was. Terwijl dierenartsen vaststelden of de schapen nu wel of geen bekschurft hadden, stierven die met duizenden tegelijk van de hitte en de stress. Uiteindelijk betaalde Australië aan Eritrea 640.000 euro om de schapen daar uit te mogen laden, wat leidde tot de kop ‘Eritrea krijgt “bootschapen” cadeau’.
