Sinds de jaren negentig heeft de Europese Unie (EU) het voortouw genomen in internationale onderhandelingen over klimaatverandering en heeft ze een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van het Raamverdrag inzake klimaatverandering van de VN en het Protocol van Kyoto.
Om te verhinderen dat de klimaatverandering een gevaarlijk niveau bereikt, is de internationale gemeenschap overeengekomen dat de opwarming van de aarde onder de 2 °C moet worden gehouden vergeleken met de pre-industriële temperatuur. De EU werkt daarom hard om de emissies van de landen van de Unie te doen dalen en sterke actie door andere grote vervuilers te promoten. Ze pakt ook de onvermijdelijke gevolgen van het veranderende klimaat aan.
Doelstellingen stuwen groene groei voort
Door nu actie te ondernemen om de klimaatverandering te bestrijden, worden op de langere termijn menselijke en economische kosten bespaard. De groeiende vraag naar schone technologieën biedt ook mogelijkheden om de economie van Europa te moderniseren en „groene” groei en jobs te creëren.
Voor 2020 heeft de EU zichzelf bindende klimaat- en energiedoelstellingen opgelegd om:
• de broeikasgasemissies van de EU te verminderen tot ten minste 20 % onder het niveau van 1990;
• het deel van het energieverbruik van de EU dat afkomstig is uit hernieuwbare bronnen te verhogen tot 20 %;
• de energie-efficiëntie te verbeteren en zo het verbruik van primaire energie te verminderen met 20 % in vergelijking met geraamde niveaus.
De EU heeft aangeboden om tegen 2020 haar emissies te verminderen met 30 % in plaats van 20 %, als andere grote economieën zich ertoe verbinden hun deel van de wereldwijde reductie-inspanningen bij te dragen.
In oktober 2014 spraken de EU-leiders nieuwe klimaat- en energiedoestellingen voor 2030 af, zoals:
• vermindering van de broeikasgasemissies met ten minste 40 % in vergelijking met het niveau van 1990;
• verhoging van het aandeel van hernieuwbare energie tot ten minste 27 %;
• verhoging van de energie-efficiëntie met ten minste 27 %.
Op de langere termijn zullen de wereldwijde emissies nog veel verder moeten worden teruggedrongen om gevaarlijke klimaatverandering te voorkomen. De EU wil tegen 2050 haar emissies met 80-95 % verminderen in vergelijking met het niveau van 1990, als onderdeel van een collectieve inspanning van ontwikkelde landen om hetzelfde te doen.
De Europese Commissie beschrijft in haar „stappenplan voor een koolstofarme economie in 2050” hoe ze reducties van die omvang op de meest kosteneffectieve manier kan verwezenlijken.
Emissiehandel: vermindering van de emissies tegen de laagst mogelijke kosten
De EU-regeling voor de emissiehandel is de hoeksteen van de klimaatveranderingsstrategie van de EU en vermindert geleidelijk de emissies van de industrie tegen de laagste kosten.
Onder de regeling, die werd uitgevaardigd in 2005, wordt een emissieplafond voor energie-intensieve industrieën, zoals elektriciteitsopwekking, staal en cement, ieder jaar verlaagd. Bedrijven moeten emissierechten inleveren voor iedere ton CO
Voorbereiding voor de gevolgen van klimaatverandering
Zelfs als alle broeikasgasemissies vandaag zouden ophouden, zouden de broeikasgassen die al in de dampkring zijn het klimaat nog decennialang blijven veranderen. We hebben daarom geen andere keuze dan ons aan te passen aan de klimaatverandering. Het soort van actie dat nodig is varieert van het aanpassen van bouwvoorschriften tot het rekening houden met toekomstige klimaatomstandigheden, het bouwen van kustweringen en het ontwikkelen van droogtebestendige gewassen. De Commissie heeft een strategie opgesteld om aanpassing in de hele EU te bevorderen en te vereenvoudigen.
Zie ook
• Milieu
• Kyoto-protocol
• EUR-Lex samenvatting over het klimaat- en energiepakket 2020
• EUR-Lex samenvatting over de uitvoering van het Kyotoprotocol
• EUR-Lex samenvatting over het bewakingssysteem voor de uitstoot van broeikasgassen
• EUR-Lex samenvatting: op naar een koolstofarme economie in 2050
• Website van de Europese Commissie van het directoraat-generaal voor klimaat
