Sterkedrank. Stoelt op de gedachte dat wie in de olie* is, gaat slingeren. Deze schertsende en soms ook eufemistische benaming werd in 19 5 o voor het eerst door de dikke Van Dale gehonoreerd maar dateert in feite al van het eind van de negentiende eeuw. Endt neemt het woord ook op in zijn ‘Bargoens Woordenboek’.
Jo schold (...): Dat is van de slingerolie! En ze spotte bijtend dat Rooie Stien ook altijd zulke gebbetjes maakte als ze dronken was.
Is. Querido: De Jordaan. 1912-1923
...mensen die jenever de plastische naam ‘Slingerolie’ gaven.
Maurits Dekker: Amsterdam bij gaslicht. 1949
Hij krijgt namelijk beroepshalve een vinger aangereikt van het lekkers waar de studenten door alle eeuwen heen van in vervoering zijn geraakt en waar men maar al te graag de hele hand van neemt: de bieren (zeg nooit pils), de keiltjes, de afzakkertjes, de slingerolie, de jajum, de opfrissertjes en de lefwatertjes.
Albert Gillissen & Paul Olden: Studiosi. Almanak voor de eigentijdse student. 1989
