Gewapende interventie in een andere staat zonder toestemming van die staat. Ten tijde van de Kosovo-crisis in 1999 (waarbij tegen de wil van een souvereine staat (Joegoslavië) en zonder mandaat van de Verenigde Naties, zo’n interventie werd gedaan door Amerika en de westerse bondgenoten) deden allerlei eufemismen de ronde om de publieke opinie toch maar te doen geloven dat we niet te maken hadden met oorlogvoering. In plaats van bombardementen hadden militairen het met een stalen gezicht over luchtacties*. De media hadden het doorgaans over een ‘(gewapend*) conflict’ of over een ‘vredesoperatie*’.
Bij de term ‘humanitaire acties’ wordt eerder gedacht aan dekens, warme soep en troostende gebaren dan aan bombardementen en een geavanceerde hightechoorlog. Bovendien wordt er gesuggereerd dat het om een moreel gerechtvaardigde oorlog gaat die wordt gepropageerd als een nieuw beginsel van volkenrecht. Dergelijke hypocriete benamingen
wijzen nog maar eens op de kracht van de (vooral westerse) propagandamachine.
De werving van beroepsmilitairen verloopt naar wens, zo kon staatssecretaris Gmelich Meijling van Defensie de kamer onlangs berichten. Bij de landmacht wordt rond de negentig procent van de doelstelling gehaald: in 1994 konden 3736 BBT’ers worden aangenomen. Zij weten allemaal dat ze een half jaar uitgezonden zullen worden voor ‘humanitaire hulp’, maar niemand heeft het over idealen.
De Groene Amsterdammer, 21-06-95
De mededeling dat de NAVO namens de internationale gemeenschap een humanitaire actie succesvol uitvoert, klinkt anders dan dat een groep landen onder leiding van de vs een klein land bombardeert zonder dat duidelijk is of het politieke doel bereikt wordt.
Trouw, 27-05-99
Maar de niet-defensieve aanval op Joegoslavië kan alleen worden gerechtvaardigd als ‘humanitaire interventie’, en dat moet het dan ook blijven.
de Volkskrant, 09-04-99
Wat de Nederlandse troepen als een ‘humanitaire missie’ was verkocht, bleek een aanvalsoorlog te zijn geweest.
HP/De Tijd, 12-11-99
