(Alexianinnen, Zwarte Zusters). Vrouwelijke tak van de cellebroeders.
Het is de vraag of er in Zeeland echte cellezusters zijn geweest. Hun naam komt men in ieder geval wel tegen, maar de orden die een verzorgende taak hadden, worden nogal eens door elkaar gehaald. Schoute heeft ze in Middelburg niet kunnen ontdekken. Toch haalt Post een verordening van de magistraat van deze stad aan uit 1528, waarbij aan cellezusters verboden werd nering uit te oefenen die ten nadele van de ambachten en gilden zouden komen.
In dat zelfde jaar, op 12 sept., werd het klooster, gelegen aan de westzijde van de Blindenhoek, Bachten ’s-Gravensteene, door het stadsbestuur overgedragen aan de cellezusters te Goes, ter verpleging van de besmettelijke zieken.
Gezien een tweede bericht uit het zelfde jaar, kunnen de eerstgenoemde zusters moeilijk cellezusters zijn geweest. Trouwens, zij konden de ambachten en gilden moeilijk in het vaarwater zitten. De Goese zusters woonden in de Zwarte Zusterstraat, een enkele keer Augustijner Servitinnen genoemd.
Ook in Reimerswaal is een convent geweest, waarvan de zusters wel eens tot de cellezusters gerekend zij n. Behalve dat ze hier Zwarte Zusters werden genoemd, komt ook de naam Boetsusteren voor.
Ze waren er reeds vóór 1387. Hun huis lag ten zuiden van de kerk en hun aantal mocht niet hoger zijn dan 15.
Op 23 nov. 1532 zijn er onderhandelingen met het stadsbestuur van Middelburg voor overplaatsing van deze zusters naar het convent Bachtensteene, wat niet is doorgegaan. Wel schijnen ze verenigd te zijn met de zusters in Goes.
Tenslotte worden er nog cellezusters genoemd in Zierikzee, in het Zwartzusterstraatje, bij deZuidwellepoort. Ook zij worden aangeduid als Augustijner Servitinnen. In 1572 behoefden deze zusters niet te verdwijnen.
Post zegt van deze zusters dat zij zich voor de verpleging beschikbaar stelden.
LITERATUUR
Zie Cellebroeders. Post, Kerkelijke verhoudingen.
