Op veel plaatsen in Groningen moeten schatten begraven of in kolken verzonken zijn. Ook al weet men waar ze liggen, het lukt nooit ze op te graven (zo moet er een schat zijn in de buurt van het oude klooster van Selwerd) of te lichten (in een kolk bij Blijham).
Als men hem bijna heeft, gaat er steeds iets mis. Toch is er wel eens iets gevonden. Van de in 1414 begraven kerkschatten van Slochteren moet iemand in het hooiland zo veel opgegraven hebben dat hij er een boerderij voor kon kopen. Ook zegt men dat in de pijnappel van de toren van Uitwierde een schat bewaard wordt en in de Hasseberg bij Sellingen moet een koning begraven liggen in een gouden kist. Hij heeft een roodfluwelen mantel aan en bewaakt een grote schat.Lit: Huizenga-Onnekes, Volksverhalen, 67, 71-72, 121; Ter Laan, Volksleven II, 138.
