(Amsterdam 1921 - Brussel 1995)
Schrijver, die bijna twintig jaar in Groningen woonde, waar hij van 1958 tot 1973 lector fysische geografie aan de RUG was. Hij geldt als een van de belangrijkste Nederlandse romanschrijvers van na WOII. In zijn boeken beschreef Hermans een wereld waarin geen mens te vertrouwen is, en doelloosheid en chaos overheersen. Zijn scherpe pen (vooral zoals die naar voren komt in de roman Ik heb altijd gelijk en de essaybundel Mandarijen op zwavelzuur) bracht hem meer dan eens in opspraak.
In 1971 weigerde Hermans de P.C. Hooftprijs te ontvangen. In dat jaar publiceerde het blad Girugten (dat door studenten sociale geografie werd uitgegeven) het bericht dat hij niet of nauwelijks college gaf. Het bericht werd overgenomen door de Groninger Universiteitskrant en vervolgens door Trouw. Daarna vroegen twee kamerleden om een onderzoek naar Hermans’ functioneren. Na het onderzoek wilde de universiteit een volledige rehabilitatie bewerkstelligen, maar toen was het al te laat.
Hermans vertrok in 1973 verontwaardigd naar Parijs, waar hij de romans Onder professoren en Uit talloos veel miljoenen schreef. In beide boeken wordt de Groninger universitaire wereld bespot.
In 1999 deed het plan om in Groningen voor hem een standbeeld op te richten nog veel stof opwaaien.
Lit.: H. van Straten, Hermans: zijn tijd. zijn werk. zijn leven (Soesterberg 1999); T. Luiken e.a., Sterfboek 2: een verzameling artikelen over Willem Frederik Hermans (Amsterdam 1999): B. Polak e.a., Hermans-magazine: Thuis in Groningen (1998); T. Luiken e.a.. Sterfboek: een verzameling artikelen over Willem Frederik Hermans (Amsterdam 1996).
