Een energielabel is een maatstaf waaraan men kan zien hoe energiezuinig een pand is, zoals een woning of een kantoor. Hier kan men ook aan aflezen welke voorzieningen en maatregelen zijn getroffen rondom het pand om zoveel mogelijk energie te besparen.
In Nederland is men verplicht om bij de verkoop of verhuur van een pand een energielabel toe te voegen, waar men kan aflezen in hoeverre het betreffende gebouw energiezuinig is. Niet alleen woningen en bedrijfspanden moeten een energielabel kunnen leveren, ook utiliteitsgebouwen, zoals ziekenhuizen, gemeentehuizen of sporthallen, moeten tegenwoordig worden voorzien van een energielabel. Wanneer men niet in staat is om een energielabel op te leveren bij de verkoop of verhuur van een pand, wordt een boete opgelegd door de overheid. Het opvragen van een energielabel voor de verkoop of verhuur van een pand noemt men dan ook een definitief energielabel. Hierbij worden alle relevante kenmerken van een huis in achting genomen. Daarnaast kent men ook een voorlopig energielabel, hierbij wordt slechts gekeken naar de gegevens die geregistreerd zijn, zoals woningtype en bouwjaar. Een definitief energielabel kan daarom nogal verschillen van een voorlopig energielabel.
Het energielabel dat in Nederland wordt gehanteerd, kent zeven categorieën, A t/m G. Hierin staat de categorie A voor panden die niet alleen energiezuinig zijn door een goede isolatie,, maar ook eigen stroom kunnen opwekken door bijvoorbeeld zonnepanelen. De categorie G staat voor panden die zeer slecht geïsoleerd zijn, en daarom helemaal niet energiezuinig zijn. Om nog meer onderscheid te creëren tussen de verschillende categorieën, gebruikt men ook kleuren om aan te geven hoe energiezuinig een pand is. Het spectrum loopt hierbij van groen, wat wordt geassocieerd met het meest energiezuinig, naar rood, wat wordt geassocieerd met het minst energiezuinig.
