Bewijs van bezit van de geheime sleutel behorend bij een bepaald adres zonder de geheime sleutel zelf te delen; ook wel elektronische vingerafdruk.
Elke ondertekenaar heeft een eigen, unieke handtekening in de vorm van een geheime sleutel. De andere sleutel is de publieke sleutel. Deze horen bij elkaar.
Als een ondertekenaar een document (of een transactie) ondertekent, dan wordt het document met de geheime sleutel getekend. Vervolgens ontstaat er een hash die de data encrypt. Het resultaat is een digitale handtekening, samen met een tijdstempel. Als het document gewijzigd wordt, verandert de handtekening en is het document ongeldig.
De publieke sleutel van gebruiker A is bekend bij gebruiker B. Als dan de digitale handtekening niet te ontcijferen is, dan is er iets gebeurd in de tussentijd: het document is veranderd of de handtekening van A klopt niet.
Digitale handtekeningen maken gebruik van de zogenaamde ‘Public Key Infrastructure’ (publieke-sleutel-infrastructuur) of PKI.
