Luchtkalk is een bindmiddel dat in natte toestand verhardt door te reageren met CO2 uit de lucht. Luchtkalk kan dus niet onder water verharden en is niet geschikt voor toepassing in funderingen, waterwerken, etcetera zonder toevoeging van hydraulische toeslagstoffen (zie puzzolaancementen) zoals tras of baksteengruis. De grondstof voor luchtkalk is zuivere kalksteen of zeeschelpen (hoewel schelpkalk door lichte vervuiling eerder als licht-hydraulisch wordt aangeduid) die bij c. 1000 °C gebrand wordt.
Na het branden moet de kalk geblust worden. Luchtkalk heeft een beperkte sterkteontwikkeling en is relatief elastisch.
