Een lijmtang of - schroef is een gereedschap van hout of metaal om planken en houtverbindingen bij het lijmen tegen elkaar te klemmen. Oorspronkelijk meestal van beukenhout. Bestaat uit twee evenwijdige regels waartussen aan één zijde een verticale stijl is aangebracht.
Om de toch relatief grote krachten op te vangen, is tussen het bovenste en onderste vaste deel van de tang een ijzeren staafje aangebracht in een gleuf in het stijltje. De staaf is boven en onder vast aangeschroefd. In het vrije einde van de onderste regel draait een pen met houtenschroef, waarmee de te lijmen verbinding kan worden vastgeklemd.
Grote lijmschroeven hebben soms twee verbindingsstangen. Bij te grote kracht kan de houten schroefpen breken. De spanwijdte tussen de beide horizontale delen is van 8 tot 36 cm en wellicht meer.
Sedert de tweede helft van de 19de eeuw zijn er ook lijmtangen van ijzer.
Het aan te schroeven deel kan langs een ijzeren staaf verschoven worden. Aan de beide smalle zijden zijn ribbels aangebracht waarop het onderste dwarse deel van de tang zich vast kan klemmen.
