Late Landschapsstijl

betekenis & definitie

De late landschapsstijl is een tuinstijl in Nederland in de periode 1815-1870 waarin een wijds landschap werd nagebootst onder invloed van schilderkunst en literatuur. Een rondwandeling voert door parkbossen, over glooiende grote weiden en langs solitaire bomen en boomgroepen. Karakteristiek zijn paden met ruimte bochten, grote weiden en vijvers en zichtlijnen naar punten binnen en buiten de aanleg. (Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed)