Een door stenen, houten of aarden omwalling en met palissaden en struikgewas versterkte plaats die naast zijn culturele functie omstreeks 1000 de bewoners van de omgeving bij gevaar als toevluchtsoord diende, in de oudste vorm van (zie) ringburcht, vlucht- of volksburcht. Men onderscheidt deze vorm wel door de spelling burg. De naam is nog herkenbaar in Middelburg en Oost-Souburg op Walcheren, Burgh op Schouwen en Den Burg op Texel.
In het stratenpatroon van deze plaatsen is de vorm van de ringburg nog herkenbaar. Ook de ‘Burcht’ te Leiden is een opgeworpen vluchtheuvel, voorzien van een ronde gekanteelde muur (XII) met weergang.
