Langwerpig vlak waarop meerdere personen naast elkaar kunnen zitten, doorgaans voorzien van een leuning of muurvlak aan de achterzijde, van steen of hout. In kerken kwamen houten banken en stoelen pas eind XVI in zwang toen de preek een belangrijk deel van de dienst werd. In de M.e. vond men stenen zitbanken vooral in kerkportalen, kloostergangen, vorstelijke en publieke zalen, ter weerszijden van de stookplaatsen, in vensternissen ( (zie) vensterbank).
In een park of tuin spreekt men van een tuinbank, gemaakt van steen, hout of ijzer.
