De planeet Saturnus is, van de zon af geteld, de zesde planeet van het zonnestelsel. Hoewel zij de helderheid heeft van een ster van de eerste grootte, valt zij weinig op tusschen de vaste sterren.
Toch was zij reeds in de oudheid bekend. Haar afstand tot de zon varieert van 1348 tot 1508 millioen K.M., die tot de aarde van 1250 tot 1650 millioen K.M.
De massa is 1/3502 van die der zon of 95 maal zoo groot als de massa der aarde.In 1675 ontdekte Christiaan Huyghens, dat Saturnus omgeven wordt door een ring. Hij publiceerde zijn ontdekking in een anagram, dat hij later omzette in den zin: Annulo cingitur tenui plano nusqmm cohaerente ad eclipticam inclinato. (Zij wordt omgeven door een ring, dun en vlak, die er nergens aan raakt en een hoek maakt met de ecliptica.) In 1675 vond D. Cassini, dat de ring over zijn geheele lengte een splitsing vertoont en dus verdeeld is in een binnen- en buitenring. In 1850 ontdekte G. P. Bond, dat zich binnen de beide heldere ringen nog een derde zwakkere ring bevindt, die ook wel de donkere Saturnusring genoemd wordt.
De grootste middellijn van den buitensten ring bedraagt 277.000 K.M., d. i. 2V3 maal de middellijn van de planeet zelf. In 1895 heeft Keeler met behulp van een spectroscoop vastgesteld, dat de ringen gevormd worden door milliarden vaste deeltjes, die zich in overeenstemming met de wetten van Kepler voortdurend om de planeet bewegen. Behalve deze ringen heeft Saturnus nog 9 manen, waarvan de namen zijn Mimas, Enceladus, Tethys, Dione, Rhea, Titan, Hyperion, Japetus en Phoebe.
