Een „preek” moet bediening des Woords zijn. Daarom moet in elke predicatie de tekst worden verklaard en toegepast, d. w. z. datgene, wat God ons in dien tekst wil zeggen, moet als een boodschap tot Zijn volk gebracht worden.
Wanneer nu evenwel een tekst, in dit geval schier steeds een zeer korte tekst, gebruikt wordt als een soort kapstok om om allerlei meer of minder treffende gedachten aan op te hangen, gedachten, die niet dadelijk een onderling verband hebben, noch ook te samen verband met de gedachte van den tekst, en in den regel ook nog sterk „vergeestelijken” dan noemt men de preek, die zulk een tekst misbruikt, een „mottopreek”. Immers de tekst is daar geworden een „motto” een „opschrift” dat alleen maar dienst doet om den schijn te bewaren, dat het toch niet enkel los daarheen geworpen opmerkingen zijn, die gemaakt worden.
