is een met het Grieksch in verband staand woord, dat beteekent eigenhandigheid. Het komt ter sprake bij de Schriftstudie.
Veelal wordt daar de vraag gesteld naar de echtheid van het boek. Omdat echtheid tot verwarring aanleiding kan geven, is het beter te onderscheiden tusschen canoniciteit en authenticiteit of authentie.
Bij het eerste onderzoekt men, of een boek in den canon hoort, d.w.z. Gods Woord is, bij het tweede komt de vraag naar den menschelijken schrijver aan de orde.
Staat in het boek zelf, wie de schrijver is (profeten, brieven), dan dient dat aanvaard, anders zou ook de canoniciteit vallen, wijl in een heilig boek geen onjuist bericht omtrent den schrijver kan toegelaten. Wordt de schrijver niet genoemd, dan kan zijn naam öf door de overlevering (evangeliën) öf in het geheel niet bekend zijn (Richteren), öf kan de vraag gesteld, wie is de genoemde persoon (Jac., br. v.
Joh.). In al zulke gevallen is een onderzoek naar de authentie op zijn plaats.
