Fransch dichter, geboren 11 November 1810 te Parijs, overleden aldaar 2 Mei 1857, hield zich bezig met geneeskunde, rechtsgeleerdheid, economie en schilderkunst, totdat de romantische richting in de Fransche literatuur hem naar de poëzie drong. In den roman: La confession d’un enfant du siècle biechtte hij de afdwalingen zijner jeugd op.
In gedichten als Les nuits (1835—’37), Lettre d Lamartine (1836), Espoir en Diea (18 8), voor het eerst geplaatst in de Revue des deux Mondes, staat hij op de hoogte van zijn begaafdheid. In gloed en eenvoud overtreft zijn dichtkunst die van zijn tijdgenooten.
Maar de inhoud van zijn romantiek is ondanks al de betoovering die er van uitgaat, hol en arm aan gedachten. Zijn dweepzucht eindigt in scepticisme.
