Dit zegt men, om uit te drukken, dat iets van zeer geringe waardy is, gelyk, Ik acht dat niet een myt: t Is niet een olykook waardig: ’t Is geen verrotte mispel waardig Maar is ’t wel duldelyk, en de eere van dien edelen tabak niet te na, dat men een pyp vol van dat zo begeerde dampkruid dus tot een spreekwoord van verkleining maakt, als ware het gelyk aan eene verrotte mispel? Ja dat de grootste vrienden en achters zelf dus wel spreken? Immers geven de liefhebbers daar voor in de koffyhuizen wel een halven, ja heelen stuiver. En wie weet wat die in hongersnoot van tabak wel zoude gelden; daarmen een verrotte mispel op de straat; of voor de verkens werpt? Breekt ymand by ongeluk eene tabaks pyp, straks hoort men: Pypen moet gy gebrek hebben.
Mag men tot zulke onteerders van dat schoone smookgewas niet zeggen: Tabak moet gy gebrek hebben? Ik denk, men vind’er die liever drie dagen te water en te broode zouden willen zitten, dan zulk een eeuwigen tyd zonder tabak.
