De Koude Oorlog was een periode tussen 1945 en 1991 waarin de communistische en kapitalistische wereld tegenover elkaar stonden.
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog waren de Duitsers verslagen door de geallieerden: o.a. de Russen (Sovjets) en Amerikanen. Deze twee partijen, die samen respectievelijk de communistische en kapitalistische wereld aanvoerden, kregen na WOII ruzie over wie het verzwakte Europa moest domineren. Via onderhandelingen kwamen ze uit op de tussenoplossing dat Berlijn en de rest van Europa in tweeën werden gedeeld: het westelijke deel dat door de VS beïnvloed werd, en het oostelijke door de Sovjet-Unie (SU). In Berlijn werd in 1961 het west van het oosten gescheiden door de Berlijnse muur.
De decennia die erop volgden waren kalm - er werd niet gevochten tussen de VS en de SU (vandaar de benaming Koude Oorlog). Wel was er constante dreiging daartoe, veroorzaakt door meerdere gebeurtenissen. Beide landen waren bang voor een plotselinge aanval van de ander en zetten daarom de technologische ontwikkeling in een stroomversnelling, waardoor massavernietigingswapens werden ontwikkeld en getest. Dit zorgde alleen maar voor meer wantrouwen tussen beide grootmachten. Een voorbeeld hiervan is de Cubacrisis, toen de SU kernraketten had geïnstalleerd in het communistische Cuba (vlakbij de VS). Destijds scheelde het weinig of een nieuwe wereldoorlog was uitgebroken.
Aan het einde van de jaren 80 was de SU vanwege o.a. economische problemen niet langer in staat controle te houden over Oost-Duitsland. Dit resulteerde in de val van de Berlijnse muur op 8 november 1989: het symbolische einde van de Koude Oorlog. Dit einde werd bekrachtigd door het uiteenvallen van de SU in 1991.
