In de bijbel wordt meer dan honderd malen positief gewag gemaakt van de rechterhand. Bij het jongste gericht, dat de linkshandige Michelangelo zo indrukwekkend op het linnen heeft vastgelegd, gaat het er als volgt aan toe: ‘Hij zal ze van elkander scheiden, zoals een herder de schapen van de bokken scheidt, en hij zal de schapen aan zijn rechterhand opstellen en de bokken aan zijn linkerhand.’
En tegen degenen die aan zijn linkerkant staan zegt hij: ‘Gaat heen van mij, gij vervloekten!’
Uit onze kindertijd weten we dat wie met het verkeerde (linker) been uit bed stapt, er het beste aan doet weer te gaan liggen, want de dag zal hem niets dan narigheid brengen. In de Zimmerischen Chronik (1564/66)
staat een bericht over een baron von Zimmern: ‘Als hij wilde paardrijden ging dat alleen door als zijn paard, dat voor hem uit de stal gehaald werd, het eerst met zijn rechtervoorbeen naar buiten stapte; was dit het linkervoorbeen, dan werd het paard weer binnengehaald.’
Rechts is goed, links is slecht. Niet alleen bij de christenen, ook bij de moslims (links afvegen, rechts eten) en reeds bij de Grieken en Romeinen was dit het geval. In huizen van Romeinse patriciërsfamilies moest een slaaf er speciaal op letten dat de gasten het huis het eerst met de rechtervoet betraden.
Maar wat is nu de reden van dat ellendige imago van links? Voor een deel zal het komen door de invloed van het Oude en het Nieuwe Testament, maar ook de windstreken kunnen een rol hebben gespeeld. Wichelaars wendden bij hun magische handelingen immer het gezicht naar het noorden, rechts was de kant van het licht en de goede voortekens, links, in het westen, wachtte de nacht, het dodenrijk.
→ Voortekens, goede en slechte.
