Ribbe, Gen. 2: 22.
Deze uitdrukking komt voor in Praatjes van Jan Ploeger, bl. 114, en wordt gebezigd om de vrouw aanteduiden. Gen. 2: 22, wordt de vorming der vrouw uit eene rib van Adam verhaald om daarmee de innige gemeenschap tusschen den man en de vrouw, de hulp die zij voor haren man wezen zou, recht duidelijk te maken. Vgl. het Talmudische gezegde vroeger in art. man aangehaald.
