Ziekelijke liefde voor zichzelf, voor de eigen schoonheid. Deze auto-erotische mentaliteit is genoemd naar de Griekse mythologische figuur Narcissus.
De schone, aantrekkelijke Narcissus, zoon van de riviergod Kephissus, die de liefde van de nimf Echo versmaadde, werd tot straf door de goden verliefd gemaakt op zijn eigen spiegelbeeld. Geboeid bleef hij naar zijn knappe gelaat in het water kijken. Door deze weerkaatsing werd hij dermate bevangen, dat honger noch dorst hem deerde. Toen hij uitgeput was, eiste de dood hem uiteindelijk op. Op de plaats waar hij stierf, ontsprong de naar hem genoemde bloem: narcis.
Het ligt voor de hand te denken, dat de term narcisme van Sigmund Freud afkomstig is; het was echter de Engelse seksuoloog Henri Havelock Ellis (1859-1939), die aan het eind van de vorige eeuw het eponiem introduceerde.
