wonderbaar
wonderbaar - Bijvoeglijk naamwoord 1. niet te geloven, als met een wonder ♢ Het was een wonderbaar verhaal. Woordherkomst afgeleid van wonder met het achtervoegsel -baar
Wat is de betekenis van WONDERBAAR?
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Wonderbaar
bn. bw. (-der, -st), wonderlijk, vreemd : het is toch wonderbaar, dat hij nooit iets verkeerds doet: wonderbaar!
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
wonderbaar
bn.; wonderbaarder, wonderbaarst (verwonderingwekkend; ook: wonderdadig, onbegrijpelijk): een wonderbaar geval.
Modern Woordenboek
Jozef Verschueren (1930)
wonderbaar
('wondərba:r) bn. en bw. (-der, -st) verwondering wekkend, vreemd, verbazend : een geval. →: maaksel.
Groot woordenboek der Nederlandsche taal
J.H. van Dale (1898)
WONDERBAAR
WONDERBAAR, bn. bw. (-der, -st), WONDERBAARLIJK, bn. bw. (-er, -st), bewondering, verwondering wekkend, verbazend, vreemd : het is toch wonderbaar, dat hij nooit iets verkeerds doet; hij werd wonderbaarlijk gered.
Gerelateerde zoekopdrachten