Wat is de betekenis van WILDERNIS?

wildernis - Zelfstandignaamwoord 1. een gebied dat weinig door de mens geregeld is ♢ Hij trok zich enige tijd terug in de wildernis. Woordherkomst Naamwoord van handeling van wild met het achtervoegsel -nis met het invoegsel -er- Zie ook wilderness

Wildernis staat voor een ontoegankelijk, onherbergzaam, ruig gebied waar de natuur alles bepaalt en dus vrij is van menselijk ingrijpen. De wildernis werd vroeger gebruikt als jachtgebied. In de Frankische tijd werd bepaald dat de wildernisgebieden aan de koning/keizer toebehoorde. (Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed)

wildernis - zelfstandig naamwoord uitspraak: wil-der-nis 1. gebied waarin de mens nog niet heeft ingegrepen ♢ deze tijgers leven in de wildernis 2. plaats waar alles door elkaar groei ♢ het is e...

wildernis - Aanduiding voor ongerepte, ongecultiveerde gebieden waarin de mens niet ingrijpt noch controle op uitoefent; te onderscheiden van 'natuurreservaten' waarin flora en fauna worden beschermd en beheerd en van 'beschermde natuurgebieden', hetgeen gebieden zijn waarin de bescherming van natuurlijke gewassen wettelijk is v...

wilde (woeste) streek.

s., wyldernis.

...

v. (-sen), I. woest gebied op aarde, waar de mens nog niets veranderd heeft, bep. een ontoegankelijk, onherbergzaam, dicht begroeid gebied : in de wildernis ronddolen; in de willernissen van Zuid-Amerika leven nog vele Indianenstammen; 2. plek grond waar alles in ’t wild groeit: die tuin wordt een echte wildernis, hij wordt...

v. wildernissen (woestenij, woeste streek, waar de natuur vrij spel heeft): in de wildernis.